Ex ea difficultate illae fallaciloquae, ut ait Accius, malitiae natae sunt.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Quis suae urbis conservatorem Codrum, quis Erechthei filias non maxime laudat? Itaque rursus eadem ratione, qua sum paulo ante usus, haerebitis. Quid, cum fictas fabulas, e quibus utilitas nulla elici potest, cum voluptate legimus? Utilitatis causa amicitia est quaesita. Stoici autem, quod finem bonorum in una virtute ponunt, similes sunt illorum; Duo Reges: constructio interrete.

Bork

Ea possunt paria non esse. At iam decimum annum in spelunca iacet. Tecum optime, deinde etiam cum mediocri amico. Huius ego nunc auctoritatem sequens idem faciam. Tubulum fuisse, qua illum, cuius is condemnatus est rogatione, P. Nam de isto magna dissensio est.

Quis enim redargueret?: Est igitur officium eius generis, quod nec in bonis ponatur nec in contrariis.
Sed fortuna fortis;: Eaedem enim utilitates poterunt eas labefactare atque pervertere.
Negare non possum.: Aliter homines, aliter philosophos loqui putas oportere?
Quid adiuvas?: Tum mihi Piso: Quid ergo?
Bork: Incommoda autem et commoda-ita enim estmata et dustmata appello-communia esse voluerunt, paria noluerunt.
Sed videbimus.: In parvis enim saepe, qui nihil eorum cogitant, si quando iis ludentes minamur praecipitaturos alicunde, extimescunt.

Sin te auctoritas commovebat, nobisne omnibus et Platoni ipsi nescio quem illum anteponebas?
Vide, ne etiam menses! nisi forte eum dicis, qui, simul atque arripuit, interficit.

Et quod est munus, quod opus sapientiae? Quo invento omnis ab eo quasi capite de summo bono et malo disputatio ducitur. Quamquam ab iis philosophiam et omnes ingenuas disciplinas habemus; Quid enim me prohiberet Epicureum esse, si probarem, quae ille diceret? Itaque si aut requietem natura non quaereret aut eam posset alia quadam ratione consequi. Quis Aristidem non mortuum diligit? Quae cum dixisset, finem ille. Quid igitur dubitamus in tota eius natura quaerere quid sit effectum?

Cum autem ad summum bonum volunt pervenire, transiliunt
omnia et duo nobis opera pro uno relinquunt, ut alia
sumamus, alia expetamus, potius quam uno fine utrumque
concluderent.

Cui vero in voluptate summum bonum est, huic omnia sensu,
non ratione sunt iudicanda, eaque dicenda optima, quae sint
suavissima.

Bork
Ille igitur vidit, non modo quot fuissent adhuc philosophorum de summo bono, sed quot omnino esse possent sententiae.
Bonum negas esse divitias, praeposìtum esse dicis?
Si mala non sunt, iacet omnis ratio Peripateticorum.

Isto modo ne improbos quidem, si essent boni viri.